Sunday 30 August 2009

Su Anne-Baba Olunca Acilan Kapi Uzerine Bu Yazi:)


Anne-baba olunca hayatimizda bir kapi aciliyor,hemde sonuna kadar.O kapinin icinden birden o kadar cok sey iceriye gecip yerlesiyor ki, siz ne oldugunu anlayana kadar butun hayatiniz allak bullak oluyor.Farkinda olup ayni zamanda da olmadiginiz bir cok degisiklik zinciri.Kimisi tatli,kimisi degil.Nerden baslasam ki?Degisen oncelikler,hormonel degisiklikler,duygusal degisiklikler,cevresel,sosyal v.s. diye uzatabilirim bu listeyi.

Benim Yeliz ile bir onceki yazimda da paylastigim gibi,bu aralar arkadaslar ve edindigim yeni cevre ile sikintilarim var.Simdi oncelikle,sizlerden biraz daha az avantajli oldugumu soylemek isterim.Ben kizima hamile iken,hatta hamileligimin son donemlerinde yerlestik Ingiltereye.Bir ofiste calismiyordum.Sadece evden ceviri islerim ile ugrasiyordum.Dolayisiyla hic sosyal ve arkadas cevrem yoktu.Sonra hamileler icin yoga derslerimde,sonra bebekler icin yoga derslerinde,devletin zorunlu olarak annelere uyguladigi `Aramiza Yeni Katilanlar Grubu`nda birkac arkadas edinmeye basladim.Tek ama tek ortak ozelligimiz `aaa seninde mi 5 hafta sonra dogum` ya da `aa sende mi bizim koyde oturuyorsun` `demek seninde kizin, benim kizimin yaslarinda...`Buraya kadar bir sorun yok.Ancak benim bu insanlar ile olan arkadasliklarima yukledigim anlam veya onlarin benim ile olan arkadasliklarina yukledikleri anlamlar, biraz amacini asmaya basladi.Aaa ben sadece sen anlarsin diye birbirimize yapistik.Neden?Sirf onun da cocugu var diye.

Ancak sonra sonra bakiyorsun ki;hele de cocuklar buyumeye basladikca, anne-baba olarak vermeye calistiginiz degerler onlarin ki ile celismeye basladi.Hele de annelik-babalik uzerine dusunceleriniz tamamen farkli ise simdi durup dusunuyorsunuz:bu pirincin taslarini nasil ayiklayacagim?


Birden arkasliginizi da kesemezsiniz.Cocugunuzun onlarin cocuklari ile kurduklari sosyal ve degerli baglari var.Bunu tamamen kesip atmak olmaz.Onlarin yanlis davranislarini gormezden gelmeye calismak ya da surekli durumu kurtarma cabalarim,bu yeni cevre ilen olan iliskilerimizi tamamen taktik savasina dokuyor.Bu da istemedigim,yorucu bir durum.

Aslinda akillanip sunu yapmayi dusunuyorum.
1.Yavas yavas bahaneler yaratarak gorusme araliklarini aza indirmek.
2.Gerekirse bulusuldugunda anne-babalar ile ceneye vurmak yerine(bu paylasimlarinizin artmasina,istemeden samimiyetin ilerlemesine,yeni planlarin yapilmasina neden oluyor ki benim derdim yakayi bir an once kurtarmak:))cocuklar ile ilgilenmek,onlar ile oyun oynamak en akillicasi.Hem yanlis davranislar aninda duzeltilmis,korpe beyinlere saglikli mesajlar iletilmis olunur:)Belli ki arkadasiniz,bu mesaji vermeye tam olarak becerememis...!Ornegin;baska cocuklari kaydiraktan itmiyoruz,siramizi bekliyoruz ...
3.Anne-baba ile basbasa kalinilan durumlarda,(kendime bir hatirlatma!) ceneni kapali tut,fazla mevzulari derinlestirme,havadan sudan konus ve ortami ilk bahanede terk et...!

Ne kadar hayinim degil mi?Bunun sebebi insanlari bastan incelemeden vicik vicik olmam...Sonra beni sinirlendirdiklerinde,kizacagim tek kisi aslinda yine kendim...

Amannn neyse,ben icimi doktum rahatladim.Eger sizinde zorunlu kalarak yapmak zorunda kaldiginiz `arkadasliklariniz` var ise,bana taktiklerinizi lutfen yaziniz anacigim.Ama bu arkadaslar size surekli ne yapacaginizi da soyluyorlarsa,adreslerini de ekleyin de gidip bir iki laf edeyim onlara:)

6 comments:

  1. Ben özellikle son bir kaç yıldır (yaş ilerleyince yani!) istemediğim şeyleri pek yapmamaya başladım. Sözkonusu insanlarla arkadaşlık ilişkileri olunca, gerçekten kıymetli vaktimi istemeden harcamıyorum. Eğer ortam bana göre değilse, hadi bana eyvallah, çok sıkıldım diyerek uzaklaşıyorum. Artık bu konuda utanma, başkasını kırma olayını bir yana bıraktım. Elbette buradaki hassas nokta bunu mümkün olduğunca kibarca ve dürüstçe yapmak. Kandırmaya filan çalışmıyorum, direk söylüyorum. Tavsiye ederim, geri teptiği olmadı.

    ReplyDelete
  2. Valla hain degil , gayet mantiklisin
    Dedigin gibi anne - baba olunca onceliklerimiz degisiyor Hersey cocuklarimiz icin , onlardan daha degerli birsey yok hayatimizda ve usulune uygun bir sekilde herseyi duzene sokmamiz gerekiyor.
    Guzel demissin ne demissen :))
    Benimde buna benzer bir durum oldu bende is guc o bu vs bahaneleri ile yok oldum ortaliktan Zaten simdi tasindik , isteselerde gorusemeyiz :))

    ReplyDelete
  3. Gecenin köründe ay inanmiyorum diyerek okudum yazini:) Cünküüüü benim aynen böyle bir komsum var. Simdi kendisi bütün gün evde iki tanede ufak cocugu var, arka arkaya oldular nitekim. Bu arkadas yavastan kafayi yemis vaziyette dogrusu, hergördügümde nefes almadan en az yarim saat lafa tutuyor beni. Bu arada cocuguylada hic ilgilenmiyor. Gecen yine böyle bir durumda kizi Leon Can'a durup dururken vurdu, Leon Can afalladi tabii, ne oldugunu sasirdi. Ben ama vurulmaz bak kardes agliycak falan derken bi baktim anne ben sana kimseye vurma demedimmi diye caat caat indirdi kizin ellerine! Yok yapma falan dedim ama dinlemedi. Simdi sen vurma deyipte kendin vurursan ne anlarki o cocuk dimi! Önceden yazik konusacak kimsesi yok diyordum, simdi mümkün oldugunca rastlasmamaya calisiyorum. Rastlasirsakta mümkün oldugunca soru sormuyorumki sohbet uzamasin diye (hos sohbet iki kise arasinda gecer ya neyse!)...

    ReplyDelete
  4. Sevgili Daglarkizi,
    Benim senin dedigin kivama gelmeme biraz daha var.Yorumun icin tesekkur ederim,benimde yapmaya calistigim bu.

    ReplyDelete
  5. Sevgili Yeliz,
    Tum biraktigin yorumlarin icin tesekkur ederim.Tek tek yazmak yerine buradan devam edeyim.Dedigin gibi cocuklarimiz hayatimizin en onemli varliklari.Simdi onlar ile yasiyorken,(onlar icin yasamaya karsiyim:))hayatimizdaki bircok konuya daha farkli yaklasiyoruz.Kizimin yaninda asla mesala dedikodu yapmamaya basladim:)Yani kimse hakkinda olumsuz bir yorum yapmiyorum.Gider soylerden ziyade,ogrenmesin boyle seyleri diye.O kadar cok zorluyorsun ki kendini tutmak icin.Aman agzimdan birsey cikmasin,cocuguma ornek olayim diye.
    Sen yine iyi atlatmissin:)Benim okulum basliyor yakinda,sonra da is guc.Tasinmayi bir aralar bizde dusunecegiz.O zamana kadar Allah bana sabir versin:)

    ReplyDelete
  6. Efsun,
    Bende senin yorumunu `ay inanmiyorum`diye okudum.Benim burada baska bir arkadasim,kizlarimiz henuz 18 aylik iken kizina tokat atti!Benim kizima tokat atmisti diye!!!!Nasil kotu hissettim kendimi anlatmam.Karistim,mudahale ettim ama kadinin esiydi bunu yapan,dediki:o cok yemis hicde birsey olmuyormus!!!Ahhhh...Simdi anneside `time out` veriyor kizina her gittigimizde.Wallahi,gitmicem bari kiz ceza yemesin.

    ReplyDelete