Bu hafta Sila annenemiz ile bende okulum ile bir haftayi geride biraktik.Inanilmaz yogun gecti dememe gerek yok sanirim.Iki kardesimde artik Istanbul`a donduler.Biz yeni duzenimiz ile bas basayiz.
Sila`nin anneannesi ile aralarinin cok iyi olmasi,bu gecis donemini kolay gecirmemizi sagladi.Annemde egitimci olunca,bircok degerlerimiz ayni(tamam tamam,benzer diyelim.Oyle her konuda super anlasiyoruz demiyeyim de carpilmayayim:))Ama genelde annemin de rahat ve panik olmayan halleri,beni de rahatlatiyor.
Hadi ben sansliyim cunku kizim anneme emanet bir sureligine.Daha sonra Silacigimda krese basliyacak.Iste o zamanki deneyimlerimizi,nasil desem,merakla bekliyorum.Benim bu aralar okul ortamlarinda cok fazla geciriyor olmam,bu isin mutfagina girmemi sagladi.Turkiyede de oldugu gibi,burada her okulun kurallari isleyis sekli farkli.Ancak bugun gozlemledigim ogretmenin daha onceki okulunda,yere dusen cocuklari kucaklama,sarilma,hatta elini bile uzatmalarina izin verilmeyisini soylediginde epeyi garipsedim.Bu da bunlarin kulturu dedim icimden.Birbirlerine dokunmadan,hatta soylemeden ve hatta bakmadan birbirlerini sevdiklerini,onemsediklerini nasil anlatacaklar merak ediyorum dogrusu.Sonra bu cocuklar buyuduklerinde,is yerlerinde bir duzine egitim programina katilip,`dogru iletisim`yontemlerini ogrenmeye calisacaklar.Hic masrafa girmeden,simdiden baslasalar ya.Tamam ogretmen olarak bir mesafe birakmak zorundasin ogrencilerin ile.Bunu yaparken de illahi ki bagrina basmana gerek yok ama yere dusen cocugun basina dikilip:
`Hadi kalk bakalim.Birseyin yok,kalk lutfen` demekle de nasil profesyonel olunuyor anlamis degilim.
Simdilerde bunu nasil ogrenecegimin stresi sardi beni.Belkide okullarinda benim gibi yabanci ogretmenlere sans tanimalarinin sebeplerinden biri de budur.Farkli bakis acilari kazanmak.En azindan deniyorlar,firsat veriyorlar.Umarim beni kendilerine benzetmezler:)
Tuesday 29 September 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
Iste almanlardada var böyle bir durum. Thomas'in annesi Leon Can yere düsünce kaldiriyorum diye nasil kinamisti beni, cocugumu pasa gibi yetistirmekle suclamisti! Kendi ogluna bile söyle sarilip kucaklamayan babaanneden ne beklersinki. Ama almanlarda öyle dokunayim sarilayim falan demezler hic, mümkün oldugunca mesafeli... Dedigin gibi sevgilerini nasil gösterecekler merak konusu yani... Mincik mincik olmaya gerek yok ama bu kadar kati olmakta bana göre degil... Okulunda basarilar, bende 4 sömester okudum burada ögretmenlik ama simdi calistigin isi bulunca biraktim okulu. Sevgiler
ReplyDeleteÇok sevindim, anneanneyle olmasına!
ReplyDeleteBu arada, nasıl desem, biz çok dokunduk da çok iyi iletişebiliyor muyuz şüpheliyim. İlkokulda piknikte düşmüştüm, öğretmen beni kucağına almıştı. Korkmuştum.
Nasıl desem... Doğru iletişim derslerine bizim de ihtiyacımız var. Biz de alıyoruz mecbur. Buna rağmen iletişimde sınıfta kaldık kültürce. Öpiyim geçsincilik yapıp hiç bir sorunumuzu temelden ve bir kerede çözmüyoruz. Bi de bu açıdan bakalım dedimdi...
sevgiler.