Thursday 31 December 2009

Verici Annelik Babalik Uzerine


Aile fertlerim ile cocuk yetistirme uzerine her konusmamizda, surekli ayni konuya deginiyoruz. Cocuklarinin herhangi bir yanlisini; `cok verici olduk biz, butun hatamiz bu’ ile gecistirmelerine kiziyorum. Bu saptamanin ardinda yatan asil gizli anlam su; `ben iyi bir anne ve babayim. Hicbir seyi cocuklarimizdan esirgemedik. Onlar bunun kiymetini bilemediler. Aslinda hata bizde degil; cocuklarimizda’. Isin asli boyle degil iste. Hata sadece ve sadece anne ve babalarda. Neden mi? Simdi su vericilik kavramini bir en basindan dusunelim. Neyi `verdigimizi’ bir didikliyelim.

Vericilikten benim anladigim sudur: Evlatlarini kendine yetebilen, ozguvenli, ugradigi haksizlik karsinda kimseden yardim beklemeden buna karsi gelebilen, karsilastigi problemleri (kucuk veya buyuk olsun) kendi kendine cozmeyi becerebilen bireyler yetistirebilmek icin ne tur bir vericilik yapilabilir?Benim aklima gelen tek yanit; onlara bu deneyimleri yasama virsatini verebilmek. Iste bak buna `vericilik’ derim. Ama oglum/kizim yorulmasin ben yikarim, ben utulerim, ben birilerini araya sokar problemi hallederim, ben senin yerine odevini yaparim, ben senin hakkini gider ararim (okula gidilip, kucuk meseleler icin ogretmenin degerli vaktini almak gibi ve kucuk meseleleri buyutmek gibi dusunelim), aman ezilmesin cocugum derseniz eger, cocuklarimiza ne kaldi? Neyi verdiniz ki? Bu durumdan problem cikmaz da ne cikar?Bana kalirsa bu durum sadece;asil zor olan durumu gecistirmek icin kolaya kacmak.Dogrusunu ogretmek yerine,gecistirmek.

Sila 2.5 yasinda ve saglikli bir cocuk.Eger televizyonda onu bekliyen sevdigi bir program var ise,ayakkabilarini havada ucarak cikartiyor.Benden daha hizli yani.Ancak eger normal sartlarda,merdivene oturur ve beni bekler.Bak bu kadarini akil etmis bizim bicirik.Bende tum aglama ve inlemelere inat,yuruyup geciyorum.Bunu bir iki kere yapiyorsunuz,sizden tepki alamayinca tipis tipis ayakkabilarini kendi cikariyor.Ben bu kadar basit olan ayakkabilarini kendi cikarma olayini daha ne kadar erteliyebilirim ki?Ne zaman ogrenecek?Bu kendisine yuk olan bir durum da degil ustelik,ancak bana kulfet dogrusu.Ellerim kollarim dolu,cocugu kaldir indir arabadan,esyalari tasi, ee birde egil ayakkabi cikar...Ama babanemiz hiiic aglatmaz kizimi.Cunku ona gore bunu yapmak erdem,taki benden hafif siddetli azar isitinceye kadar.Utanmadan soruyorum kendisine, `her zaman yanimizda olup siz cikaracakmisiniz ayakkabilarini?'diye.

Iste bu yuzden; ben etrafinizda iken bu `cok verici davrandim,ondan boyle kendine yetemez bir cocuk’ oldu diye bahsederken, gercekten de `fedakar davrandiginizi’ ima etmeyin cok kizarim...

resim buradan alintidir.Bizim kizla hicbir ilgisi yoktur,zaten nerdee?

5 comments:

  1. Özgür katiliyorum yazdiklarina, bende baska insanlarla birlikteyken Leon Can birsey yapmak istedigi zaman (yada benim ondan birsey yapmami istedigimde) atliyorlar bazen yapmak icin, örnegin eline yerden buldugu birsey gecer ve bana gösterirse, hadi at onu cöpe annecim derim, oda gider atar (kagit ve ev cöpü diye ayirir üstelik:)) ama bu durum ona yardim etmek isteyen birinin yaninda yasanirsa (esimin babasi gibi!) hemen atlayip ah ver ben atarim durumu yasanir, sanki ben cocugu calistirmak istiyormusum gibide bir hava verilir üstelik! Ben ise birak o kendi yapabilir diye nafile bir cabaya girerim, sonunda kendi kendime sinir olur dururum! Leon Can'i gördükleri ender zamanlarda birde egitim dersi vermeye calisiyorlar, beni sinir ediyorlar. Kibarca, seninde yazdigin gibi, siz yokken ne olacak diyorsun ama anlamada bir problem var galiba, beni sallayan yok yani! Off yine yarama parmak basmissin, yaz yaz bitmez.Bir keresinde Leon Can uyumadan önce agladigi ve benimde onun yanimiza gelmesine izin vermedigim icin cok kötü bir anne ilan edildim, düsünebiliyormusun... Neyse umarim bu sene daha güzel ve stressiz gecer... Sevgiler

    ReplyDelete
  2. Efsuncum,su blogda olmasa:)Ben hiic baslamiyayim cunku daha yeni geldik babannelerden...Nasil dolmusum...!!!Hayir biliyorum Turkiye'ye gitsek de ayni seyler ama insan kayinvaldesine ayri bir sinir oluyor:))Cunku biliyorum ne desem,beni elestirecek kendi kafasinda ve hiiic takmiyacak.En azindan bizimkilerin benden korkusu var:)
    Umarim sizde ailecek huzurlu ve saglikli bir sene gecirirsiniz.

    ReplyDelete
  3. :) Evet insan kayinvalidesine ayri bir sinir oluyor:)) Hepimizin senesi huzurlu gecsin:) Sevgiler

    ReplyDelete
  4. Çok haklısın. Bir de şu var. Karşılık bekleyerek mi verdin? Çocuğunla geçirdiğin zaman, onun için yaptıkların aslında kendin için olmalı... Nasıl desem, fedakarlık gibi yapılan hareketler çok problematik. Yapılmasa, doğal akışına bıraksan bazı şeyleri en azından negatif duygu birikmesi ve patlaması olmaz.

    ReplyDelete
  5. Sevgili Ozgur,
    Su sozunun altini ciziyorum: doğal akışına bıraksan bazı şeyleri, en azından negatif duygu birikmesi ve patlaması olmaz.
    Tesekkurler!

    ReplyDelete