Bir sure once yazmis oldugum yazimda,kizimin davranislarini "duzenleme" cabalarimdan bahsetmistim.Benim kecilerimi kacirmadan,bir an once duzenlenmesi gereken birkac davranisi hazirlamis oldugum tabloya koyup,yapistirmalar ile kizimin dogru davranislarini odullendirdigimden bahsetmistim.
Hatirladiniz mi?Yoksa daha fazla uzatmiyayim:)Buradan da ulasabilirsiniz bu yazima:)
Yalniz bunda benim icime sinmeyen,bir icten pazarlik,bir kosullama ve hatta rusvet durumu beni rahatsiz etmeye basladi.Bunu bir nevi-ister istemez tabii, silah gibi kullandigimi hissettim.
Cozum?
Kizimin en sevdigi renklerden bir A4 kagidi kapisina yapistirdim.Hicbir pazarlik etmeden,yapmis oldugu her turlu dogru davranis icin bu kagida bir yapistirma ekliyoruz.Davranisinin neden dogru oldugunu anlatiyorum ve yapistirmayi beraber secip,yapistiriyoruz.Sila cogu zaman,ne yaptigimi dusunmeden kendiliginden dogru davranisi,icinden gelerek sergilemeye basliyacak diye umuyorum.
Nitekim oyle de oldu bugun:Telefonda esimin zaten agir duyan babannesi ile konusuyordum.Sila benim telefonda oldugum icin,sessizlige ihtiyacim oldugunu dusundu.Hic ses cikarmadan beni bekledi.Yalniz ben bunun farkinda degildim.Telefonda konusmami bitirince,bana donup:
"Annecim,sen telefonda iken hic konusmadim." dedi.
Birden dusundum,evet!Ve bunu ben uyarmadim,daha once aklinda kalan uyarilarimdan biri "dogru davranis sergileme" sevki ile yanan cocugumun aklina gelmis.
Bir anne daha ne ister ki?
Posts
No comments:
Post a Comment